اگر زمین ما به اندازه خورشید بود ... ؟

اگر زمین ما به بزرگی خورشید بود چگالی خود را حفظ می کرد ، نیروی جاذبه 150 برابر می شد و ارتفاع جو به حدود 10 کیلومتر تنزل می کرد و بخار شدن آب غیر ممکن می شد و فشار هوا تقریبا به 150 کیلو گرم بر سانتی متر مربع می رسید . یک جانور یک کیلو گرمی 150 کیلو گرم وزن پیدا میکرد و اندام آدمی به کوچکی اندام سنجاب می شد . زندگی عقلی برای چنان موجوداتی دیگر امکان پذیر نبود .

اگر فاصله زمین تا خورشید دو برابر مدار کنونی آن بود ، حرارتی که از خورشید به آن می رسید به ربع حرارت کنونی تنزل می کرد ، و سرعت حرکت بر مدار آن نصف می شد ، و طول مدت زمستان دو برابر می گردید و بنابر این همه موجودات یخ می بستند .

اگر فاصله تا خورشید نصف می شد ، گرما چهار برابر و سرعت مداری دو برابر و طول مدت فصول نصف ( اگر تغییر فصلی امکان داشت ) و زمین به اندازه ای سوزان می شد که حیات بر آن نمی توانست بر قرار بماند .


زمین از لحاظ بزرگی و کوچکی و دوری و نزدیکی نسبت به خورشید و از حیث سرعتی که به روی مدار خود دارد ، چنان به آئین است که می تواند مرکز حیات باشد ، و نوع بشر همان گونه که اکنون مشاهده می شود به زندگی جسمی و عقلی و روحی خود ادامه دهد .

اگر در آغاز زندگی نقشه ای در کار نبود ، موجودات زنده ناچار بایستی بنا به تصادف پیدا شده باشند . اکنون تصادف یا چنان که اصطلاح شده است احتمال ، نظریه ریاضی تکامل یافته ای است که بر آن دسته از موضوعات معرفت تطبیق می شود که در آن طرف حدود یقین مطلق قرار دارند . این نظریه محکمترین اصولی را در اختیار ما می گذارند که بوسیله ی آنها می توانیم حقیقت را از خطا تشخیص دهیم و حدود امکان حدوث هر شکل خاصی از حوادث را حساب کنیم .