یک یادگاری از لورد کلوین

از لورد کلوین که بزرگترین علمای فیزیک جهان است ، این جمله بیادگار مانده که : " اگر نیکو بیندیشید ، علم شما را ناچار از آن خواهد کرد که به خدا ایمان داشته باشید . "

شعری زیبا از قیصر امین پور

پیش از اینها فکر می کردم خدا /خانه ای دارد کنار ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها /خشتی از الماس و خشتی از طلا
پایه های برجش از عاج و بلور/ بر سرتختی نشسته با غرور
ماه، برق کوچکی از تاج او /هر ستاره، پولکی از تاج او
اطلس پیراهن او ، آسمان /نقش روی دامن او ، کهکشان
رعد و برق شب، طنین خنده اش/ سیل و طوفان، نعره توفنده اش
دکمه پیراهن او ، آفتاب /برق تیغ و خنجر او ، ماهتاب
هیچ کس از جای او آگاه نیست/ هیچ کس را در حضورش راه نیست
پیش از اینها خاطرم دلگیر بود /از خدا در ذهنم این تصویر بود
آن خدا بی رحم بود و خشمگین/ خانه اش در آسمان، دور از زمین
بود، اما در میان ما نبود /مهربان و ساده و زیبا نبود
در دل او دوستی جایی نداشت/ مهربانی هیچ معنایی نداشت
هرچه می پرسیدم، از خود ، از خدا /از زمین، ازآسمان، از ابرها
زود می گفتند: این کار خداست /پرس و جو از کار او کاری خطاست
هرچه می پرسی، جوابش آتش است /آب اگر خوردی ، عذابش آتش است
تا ببندی چشم، کورت می کند /تا شدی نزدیک، دورت می کند
کج گشودی دست، سنگت می کند/ کج نهادی پای، لنگت می کند
تا خطا کردی ، عذابت می کند/ در میان آتش ، آبت می کند ...
با همین قصه ، دلم مشغول بود/ خوابهایم ، خواب دیو و غول بود
خواب می دیدم که غرق آتشم/ در دهان شعله های سرکشم
در دهان اژدهایی خشمگین/ بر سرم باران گرز آتشین
محو می شدنعره هایم، بی صدا /در طنین خندة خشم خدا ...
نیت من، در نماز و در دعا/ ترس بود و وحشت از خشم خدا
هرچه می کردم ، همه از ترس بود/ مثل از بر کردن یک درس بود
مثل تمرین حساب و هندسه/ مثل تنبیه مدیر مدرسه
تلخ، مثل خنده ای بی حوصله/ سخت، مثل حل صدها مسئله
مثل تکلیف ریاضی سخت بود/ مثل صرف فعل ماضی سخت بود
تا که یک شب دست در دست پدر/ راه افتادم به قصد یک سفر
در میان راه، در یک روستا /خانه ای دیدم ، خوب و آشنا
زود پرسیدم : پدر اینجا کجاست؟ /گفت: اینجا خانه خوب خداست!
گفت: اینجا می شود یک لحظه ماند/ گوشه ای خلوت ، نمازی ساده خواند
با وضویی، دست و رویی تازه کرد /با دل خود ، گفت و گویی تازه کرد
گفتمش، پس آن خدای خشمگین /خانه اش اینجاست؟ اینجا، در زمین؟!
گفت : آری ، خانه او بی ریاست/ فرشهایش از گلیم و بوریاست
مهربان و ساده و بی کینه است /مثل نوری در دل آئینه است
عادت او نیست خشم و دشمنی/ نام او نور و نشانش روشنی
خشم، نامی از نشانیهای اوست/ حالتی از مهربانیهای اوست
قهر او از آشتی، شیرین تر است/ مثل قهر مهربان مادر است
دوستی را دوست ، معنی می دهد/ قهر هم با دوست، معنی می دهد
هیچ کس با دشمن خود ، قهر نیست /قهری او هم نشان دوستی است ...
تازه فهمیدم خدایم ، این خداست/ این خدای مهربان و آشناست
دوستی ، از من به من نزدیکتر/ از رگ گردن به من نزدیکتر
آن خدای پیش از این را باد برد/ نام او را هم دلم از یاد برد
آن خدا مثل خیال و خواب بود/ چون حبابی، نقش روی آب بود
می توانم بعد از این، با این خدا /دوست باشم ، دوست، پاک و بی ریا
می توان با این خدا پرواز کرد /سفره دل را برایش باز کرد
می توان درباره گل حرف زد/ صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد
چکه چکه مثل باران راز گفت/ با دو قطره ، صد هزاران راز گفت
می توان با او صمیمی حرف زد/ مثل یاران قدیمی حرف زد
می توان تصنیفی از پرواز خواند/ با الفبای سکوت آواز خواند
می توان مثل علفها حرف زد/ با زبانی بی الفبا حرف زد
می توان درباره هر چیز گفت/ می توان شعری خیال انگیز گفت
مثل این شعر روان و آشنا/ پیش از اینها فکر می کردم خدا ...

زنده یاد قیصر امین پور

عقاید رینک ، رومین و مایکل فارادی در مورد وجود خدا ...

رینک " آلمانی در کتاب خود به نام " دنیا مخلوق است " صریحا اعتراف می کند که در این جهان یک عقل و قدرت ابدی وجود دارد .

" رومین " انگلیسی کمی قبل از مرگش اظهار کرد که او معتقد است که تمام مبانی علمی و فلسفی او تا آن زمان باطل بوده و وجود دنیا بدون صانع غیر قابل فهم است و توبه کاران زیادی از این قبیل را می توان نام برد .


" مایکل فارادی " دانشمند فیزیک و شیمی انگلیسی که تمام عمرش صرف تحقیق و بیان نظریه شده بود ، در یکی از روزهای سال 1867 که در بستر مرگ بود ، یکی از دوستانش از او پرسید : فارادی به چه نظریه ای فکر می کنی ؟ جواب داد خدا را شکر که به هیچ نظریه ای فکر نمی کنم ، آیا در بستر مرگ هم نظریه مرا راحت نخواهد گذاشت ؟ من خدای خود را می شناسم و مطمئنم که تقصیرات مرا خواهد بخشید .